ΤΟ ΦΥΤΙΚΟ ΛΙΠΟΔΙΑΛΥΤΙΚΟ
Ιστορικά στοιχεία
Η Λουΐζα (Aloysia triphylla), γνωστή και ως λεμονόχορτο, είναι ένας θάμνος που ευδοκιμεί στη Νότιο Αμερική - οι Ισπανοί την έφεραν στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η έντονη μυρωδιά λεμονιού. Σε σύγκριση με άλλα βότανα που χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια, η Λουίζα θεωρείται "νέο" βοτανο και δεν έχει μελετηθεί επισταμένα. Χρήσιμο είναι ολόκληρο το φυτό.
Ιδιότητες
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία η Λουίζα χρησιμοποιείται κυρίως ως ελαφρύ ηρεμιστικό και τονωτικό του νευρικού συστήματος, καθώς και για την αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών. Το εξαίσιο άρωμα της Λουίζας που οφείλεται στα πολλά αιθέρια έλαια που περιέχει το φυτό, θεωρείται πως έχει χαλαρωτική δράση τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα. Σύμφωνα με κάποιες αναφορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ελαφρύ ηρεμιστικό (κατά του stress) καθώς και για την αντιμετώπιση της αυπνίας. Παραδοσιακά η Λουίζα έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών όπως είναι οι καούρες, η κακή πέψη, οι κολικοί και η διάρροια, καθώς θεωρείται πως έχει αντισπασμωδική δράση.
Η Λουίζα έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του κρυολογήματος (είναι ιδιαίτερα ευχάριστη για τα παιδιά), ενώ τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται σε φυτικά προϊόντα διαίτης, καθώς θεωρείται λιποδιαλιτική. Πολλοί καταναλώνουν τη Λουίζα σε συνδυασμό με άλλα βοτανα προκειμένου να βελτιώσουν τη γεύση τους.
Πίνουμε για 2-3 εβδομάδες, διακόπτοντας στη συνέχεια για μία εβδομάδα.
Η χρήση της να γίνεται με προσοχή από ανθρώπους με υπόταση γιατί λόγω διουρητικής δράσης μπορεί να ρίξει την πίεση.
Καλό είναι να αποφεύγεται από γυναίκες σε εγκυμοσύνη ή θηλασμό.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.