ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΡΟΙΑΣ
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με το θρύλο, το τσάι το ανακάλυψε τυχαία ο κινέζος αυτοκράτορας ShenNung το 2737 π.Χ., όταν ένα φύλλο του φυτού έπεσε μέσα στο φλυτζάνι του με βρασμένο νερό που του είχαν ετοιμάσει οι υπηρέτες του και έκτοτε το τσάι έγινε το λαϊκό κινεζικό ρόφημα. Στην Ευρώπη, ο πρώτος που το έφερε ήταν ο Μάρκο Πόλο.
Γενικές πληροφορίες
Το μαύρο τσάι είναι το πιο δημοφιλές στον κόσμο. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με την καταγωγή του και την ποιότητά του. Οι θρεπτικές αξίες του είναι όμοιες με αυτές του πράσινου τσαγιού, αλλά είναι πιο δυνατό, καθώς περιέχει περισσότερη καφεΐνη. Το πράσινο, το μαύρο και το λευκό τσάι έχουν καταγωγή από το ίδιο φυτό (Camelliasinensis). Η επεξεργασία που λαμβάνουν, καθορίζει και την κατηγορία τους.
Το μαύρο τσάι έχει το μεγαλύτερο ποσοστό καφεΐνης, με πολύ πλούσια γεύση και ωριμάζει πολύ περισσότερο καιρό από τα υπόλοιπα. Για να ωριμάσει στεγνώνεται μέχρι και 300 φορές σε μπαμπού καλάθια όπου παίρνει και το σκούρο χρώμα του. Το βρίσκουμε σα χρυσό αρωματικό (Darjeeling ) αλλά και σα σκούρο και βαρύ (Assam).
Θεραπευτικές ιδιότητες
Το μαύρο τσάι βοηθά στην καταπολέμηση της διάρροιας και της δυσεντερίας.
Είναι εξαίρετο διεγερτικό και τονωτικό σώματος και εγκεφάλου. Και βοηθά στους νευρικούς πονοκεφάλους.
Έχει αυξημένη περιεκτικότητα φλαβονοειδών, τα οποία ενισχύουν την υγεία της καρδιάς, εφόσον μειώνουν την LDL- κακή χοληστερόλη και αυξάνουν την HDL- καλή χοληστερόλη.
Συνιστάται σε άτομα με μεσογειακή αναιμία.
Περιέχει φθόριο που το καθιστά σημαντικό παράγοντα για τη φροντίδα των δοντιών και των ούλων μας.
Έχει αντιμικροβιακή και αντιιική δράση, τονώνοντας το ανοσοποιητικό, χάρη στις θειοφλαβίνες που περιέχει.
Προστατεύει τα οστά χάρη στο μαγγάνιο που περιέχει. Έτσι συμβάλλει στην πρόληψη και στον έλεγχο της οστεοπόρωσης και της οστεοαρθρίτιδας.
Το μαύρο τσάι θεωρείται ασφαλές αλλά σε μεγάλη ποσότητα και συχνή χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερδιέγερση, αδυναμία και αϋπνία.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.