ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΟ
Η Πασιφλόρα ή Ρολογιά (Passiflora incarnata- Passion) είναι ένα αναρριχητικό φυτό ενδημικό σε πάρα πολλές περιοχές του πλανήτη (εκτός της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ανταρκτικής). Σήμερα τη βρίσκουμε σε κάθε γωνιά του κόσμου - στην Ευρώπη την έφεραν από την Αμερική οι άποικοι. Η οικογένεια Passifloraceae περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη φυτών. Πολλά είδη Πασιφλόρας καλλιεργούνται εντατικά, λόγω των υπέροχων ανθών τους.
Ιστορικά η Πασιφλόρα υπήρξε ένα πολύ σημαντικό βότανο για τις φυλές των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. Οι Cherokee αποκαλούσαν τη Πασιφλόρα ocoee και παρασκεύαζαν από τα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα της ένα τσαϊ το οποίο χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, της υστερίας και της επιληψίας. Θεωρούσαν ακόμη πως η Πασιφλόρα είχε αναλγητικές ιδιότητες. Οι πρώτοι Ισπανοί άποικοι στις Η.Π.Α. παρατήρησαν γρήγορα και τη χρήση της. Το φυτό καταγράφηκε επίσημα το 1745 από τον Carl von Linné και από το 1800 άρχισε να γίνεται δημοφιλές στην Ευρώπη.
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, θεωρείται πως είναι ένα βότανο με ήπια, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματική, ηρεμιστική δράση. Θεωρείται πως επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα αντιμετωπίζοντας διαταραχές όπως είναι το άγχος, η μελαγχολία, η υπερένταση και η υπερβολική νευρικότητα. Σύμφωνα με τους βοτανοθεραπευτές, η κατανάλωση της Πασιφλόρας δεν οδηγεί σε εθισμό. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως οι "ηρεμιστικές" ιδιότητές της έχουν επίδραση και στους μύες (μυοχαλαρωτική ιδιότητα), ενώ σε πολλά συγγράματα αναφέρεται πως η κατανάλωση της ενδέχεται να μειώνει τη πίεση. Σε πολλές περιοχές της Ευρώπης (λ.χ. Γερμανία και Ιταλία) το βότανο χρησιμοποιείται για τη χαλάρωση "υπερκινητικών" παιδιών.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.