ΙΣΤΟΡΙΑ
Η πλάτανος ή ο πλάτανος (Platanus) είναι γένος αιωνόβιων φυλλοβόλων δέντρων που ανήκει στην οικογένεια των πλατανοειδών (Platanaceae). Πρόκειται για ένα δέντρο που αγαπά ιδιαίτερα το υγρό στοιχείο, γι’ αυτό και απαντάται συνήθως στις όχθες των ποταμών και λιμνών και όπου υπάρχουν υγρά χώματα. Πλάτανος και πλατανόμηλα. Πολλά χωριά ονομάστηκαν από κάποιο πολυετή πλάτανο που στεκόταν σε κεντρικό σημείο του χωριού και ο πλάτανος στην πλατεία πάντα φύτρωνε δίπλα σε κάποια πηγή ή βρύση.
Η ονομασία πλάτανος προέρχεται από τη λέξη «πλάτος», πιθανότατα λόγω των ογκωδών διαστάσεων του δέντρου.
Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο η Πλάτανος ήταν αδελφή του Εφιάλτη και του Ώτου και κόρη του Ποσειδώνα. Όταν τα αδέρφια της σκοτώθηκαν για την αυθάδη στάση τους απέναντι στους θεούς του Ολύμπου, η Πλάτανος μεταμορφώθηκε σε δέντρο, μεγαλόσωμο σαν τους αδερφούς της και φύτρωσε σε υγρούς τόπους μοιράζοντας την αγάπη του πατέρα της για το νερό.
Γνωστός είναι και ο ιερός πλάτανος της Γόρτυνας στην Κρήτη κάτω από τη σκιά του οποίου, έσμιξε ο Δίας με την Ευρώπη, για να γεννηθεί αργότερα ο Μίνωας, ο θρυλικός βασιλιάς της μεγαλόνησου. Από τότε που ο Δίας ζευγάρωσε με την Ευρώπη ο πλάτανος έπαψε να χάνει τα φύλλα του – γι’ αυτό και ο πλάτανος της Κρήτης είναι ποικιλία αειθαλής.
Ο πλάτανος συνδέθηκε στη μυθολογία επίσης με τον Ηρακλή, το Διόνυσο και τον Απόλλωνα – στη Σπάρτη, ο πλάτανος ήταν το δέντρο της Ωραίας Ελένης. Οι Πέρσες αγαπούσαν ιδιαίτερα τη μεγαλοπρέπεια του δέντρου αυτού που κυριαρχούσε στους σκιερούς και υγρούς τους κήπους. Πιστεύεται μάλιστα ότι στην όπερα «Ξέρξης» ο Χαίντελ ενσωμάτωσε την ωδή που συνέθεσε κάποτε ο Βασιλιάς της Περσίας για τα επιβλητικά πλατάνια που στόλιζαν τους κήπους του.
Ως θεραπευτικό φυτό (medicinal plant) φημίζεται κυρίως ο ανατολικός πλάτανος (Platanus Orientalis), από όπου χρησιμοποιούνται κυρίως τα φύλλα και οι καρποί (πλατανόμηλα), με παρόμοιες θεραπευτικές ιδιότητες.
Προσοχή: Το χνούδι των φύλλων και των σφαιριδίων καταστρέφει την ακοή και την όραση, αν πέσει μέσα στ’ αυτιά και τα μάτια.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.