ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Ιδιότητες
Αν και δεν υπάρχουν αναφορές όσον αφορά τη χρήση του στις γαστρονομικές απολαύσεις της εποχής, το εκτιμούσαν ιδιαίτερα στην Αρχαία Ελλάδα. Έχουν διασωθεί μαρτυρίες για την συστηματική καλλιέργεια και χρήση του ως θεραπευτικό βότανο. Ο λόγος για το χρένο για το οποίο η Πυθία είχε εκμυστηρευτεί στον Απόλλωνα ότι η ρίζα του αξίζει το βάρος της σε χρυσό.Το χρένο (armoracia rusticana) είναι ένα πολυετές φυτό της οικογένειας των σταυρανθών (Brassicaceae), η οποία περιλαμβάνει επίσης το μπρόκολο, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, το κοινό ραπανάκι κ.α. Προέρχεται από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη δυτική Ασία, αλλά είναι πλέον δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Το φυτό φτάνει σε ύψος μέχρι 1,5 μέτρο και καλλιεργείται κυρίως για τα μεγάλη, λευκή, κωνική ρίζα του, όμως χρήσιμα είναι και τα φύλα του. Έχει έντονη μυρωδιά και γεύση και το κόψιμο της ρίζας μπορεί να ερεθίσει τα μάτια. Ήταν διαδεδομένο από πολύ παλιά ως θεραπευτικό βότανο, καρύκευμα και λαχανικό. Ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο από το 1500 π.Χ. Κατά το μεσαίωνα, η ρίζα και το φύλλωμα του φυτού χρησιμοποιούνταν εντατικά για θεραπευτικούς σκοπούς, ενώ η ρίζα του χρησιμοποιούνταν και ως καρύκευμα για το κρέας και το ψάρι σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σκανδιναβία και η Μεγάλη Βρετανία.
Είναι πλούσιο σε βιταμίνες C, Β-καροτίνη, σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, θείο, σιναπέλαιο, γλυκοζίτες, φλαβονοειδή κ.α.
Στη μαγειρική θεωρείται εξαιρετικό ορεκτικό και χρησιμοποιείται ως βασικό συστατικό σε μπαχαρικά, σάλτσες και σούπες. Αποτελεί το βασικό συστατικό της διάσημης σάλτσας Horseradish, που παρασκευάζεται από τριμμένη ρίζα χρένου και ξίδι και είναι ένα δημοφιλές καρύκευμα σε όλο σχεδόν το κόσμο. Η προσθήκη ξιδιού στο χρένο μειώνει την έντονη γεύση του και το καθιστά ηπιότερο γευστικά.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, συνήθως σερβίρεται με ψητό βοδινό κρέας, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σάντουιτς και σαλάτες. Επίσης δημοφιλής στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η Tewkesbury μουστάρδα, ένα μείγμα μουστάρδας και τριμμένου χρένου. Τα φρέσκα φύλλα του μπορούν να προστεθούν σε σαλάτες, αλλά σε μικρές ποσότητες λόγω της έντονης γεύσης τους. Επιπλέον, το χρένο, συμβάλλει στη συντήρηση του κρέατος και του ψαριού λόγω των βακτηριοκτόνων και αντισηπτικών του ιδιοτήτων.
Θεωρείται απαραίτητο συνοδευτικό του κρέατος γιατί διασπά και τις πιο επίμονες πρωτεΐνες. Λόγω των συστατικών του παρέχει σημαντικά οφέλη στην υγεία μας.
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εσωτερικά από άτομα με έλκη στομάχου ή προβλήματα θυρεοειδούς. Υπερβολική κατανάλωσή του μπορεί να προκαλέσει κολικούς. Μεγαλύτερες ποσότητες από τις παραπάνω, το χρένο μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές ή υπερβολική εφίδρωση. Η απευθείας εφαρμογή με το δέρμα ή τα μάτια μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και κάψιμο. Δεν θα πρέπει να γίνεται χρήση του χρένου από γυνάικες που εγκυμονούν, θηλάζουν και από παιδιά κάτω των 4 ετών.
Το horseradish θα πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με υποθυρεοειδισμό, γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος και ασθένειες των νεφρών.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.