Name: Ίνουλα (Ελένιο)
SKU: HERB054
Availability: InStock

Ίνουλα (Ελένιο)

3,63 € – 58,52 € με Φ.Π.Α.

Η ινουλίνη που περιέχεται στην ρίζα του βοτάνου είναι ευρέως διαδεδομένη σε φρούτα, λαχανικά και φυτά. Χαρακτηρίζεται ως τρόφιμο και θεωρείται ασφαλές προς βρώση.

Κατάλληλο:
Για την αντιμετώπιση του βήχα.
Χωνευτικό.

Δοσολογία: 1 κ.γ.
Θερμοκρασία νερού: 100°C
Χρόνος αναμονής: 5-6′

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ

Η ίνουλα ήταν από τα πλέον σημαντικά βότανα για τους Αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Το θεωρούσαν καθολικό γιατρικό για παθήσεις πολύ διαφορετικές όπως υδρωπικία, πεπτικές και εμμηνορροϊκές διαταραχές και ισχιαλγία. Η ίνουλα η ελένια ταυτίζεται πιθανώς με το πάνακες χειρώνειον , ένα από τα πιο γνωστά βότανα του Χείρωνα. Την εποχή του Ιπποκράτη τη χρησιμοποιούσαν ως τονωτικό, διεγερτικό, εμμηναγωγό και για τα αναπνευστικά νοσήματα. Η παράδοση λέει ότι το φυτό αυτό φύτρωσε από τα δάκρυα της ωραίας Ελένης . Οι Αγγλοσάξωνες το χρησιμοποιούσαν για δερματικές νόσους, νευραλγίες, ηπατικά προβλήματα και τον βήχα. Σήμερα το χρησιμοποιούμε αποκλειστικά για παθήσεις του αναπνευστικού.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 12 είδη, τα πιο σπουδαία από τα οποία είναι: 1) Ίνουλα η ελένια. φυτρώνει σε υγρά λιβάδια της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Από τη ρίζα του κατασκευάζουν φάρμακα για τη βρογχίτιδα, τη φυματίωση, το ερυσίπελας κ.ά. 2) Ίνουλα η βαρύοσμη. φυτό που συναντάται σ` όλη σχεδόν την Ελλάδα, σε άγονους και βραχώδεις τόπους. Είναι γνωστό ως “κόνυζος” ή “ψυλλήθρα”. Χρησιμοποιείται από τους αγρότες για τη βαριά μυρωδιά του, με την οποία διώχνουν τα έντομα. Πολυετές φυτό, με βαθιά ρίζα, που oταν ξεραίνεται μυρίζει σαν βιολέτα κι έχει έντονη, πικρή γεύση. Έχει Γερά τριχωτά κοτσάνια. διακλαδισμένα στην κορυφή, και μακριά, μυτερά πράσινα φύλλα με χοντρά δόντια, γκρίζα και χνουδωτά στο κάτω μέρος.

Η ινουλίνη που περιέχεται στην ρίζα του βοτάνου είναι ευρέως διαδεμομένη σε φρούτα, λαχανικά και φυτά. Χαρακτηρίζεται ως τρόφιμο και θεωρείται ασφαλές προς βρώση.

Να μην χρησιμοποιείται από άτομα με ευαισθησία στην ινουλίνη.
Να αποφεύγεται σε περιπτώσεις εγγυμοσύνης ή σακχαρώδη διαβήτη.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ

ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.

ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.

ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).

ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.

ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)