ΕΝΑ ΦΥΤΟ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Η Καλέντουλα είναι ένα ετήσιο φυτό που καλλιεργείται συχνά στους κήπους για τα άνθη της και είναι πολύ διαδεδομένη στους κήπους και τους αγρούς. Είναι αυτοφυές φυτό της περιοχής της Μεσογείου. Στην Ελλάδα είναι πολύ κοινό φυτό και το συναντάμε σε όλες τις περιοχές της χώρας μας.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες του φυτού, η καλλιέργειά του εξάλλου είναι ευκολότατη, χάρη στους πολλούς σπόρους του. Τα άνθη της καλέντουλας είναι κίτρινα ή ζωηρά πορτοκαλιά, απλά ή διπλά και τα φύλλα της αντίθετα, που όταν τα τρίψει κανείς ξεραμένα, δίνουν μια χαρακτηριστική μυρωδιά, αρωματική και καθόλου δυσάρεστη. Η καλέντουλα των αγρών φτάνει τους 50 πόντους σε ύψος, παράγει μικρά κεφάλια, με ζωηρό πορτοκαλί χρώμα, φυτρώνει μέσα σε αμπέλια και λιβάδια και έχει τις ίδιες ιδιότητες με την καλλιεργούμενη.
Ιδιότητες
Η καλέντουλα και οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα. Από το 12ο αιώνα, το φυτό καλλιεργείται στους κήπους των σπιτιών.
H καλέντουλα χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό, αραβικό και ινδικό πολιτισμό ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε φαγητά και καλλυντικά, ακόμη και σε υφάσματα. Θεωρήθηκε φυτό με μαγικές δυνάμεις, που επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τις νεράιδες και τις γυναίκες να επιλέξουν τον κατάλληλο σύντροφο. Στην αρχαιότητα έφτιαχναν ένα ποτό, αναμιγνύοντας άνθη καλέντουλας μέσα σε κρασί, που το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της δυσπεψίας. Υπάρχουν αναφορές που υποστηρίζουν ότι κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες και οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν τα πέταλα του άνθους της σε κάποια από τα εδέσματα τους. Επιπλέον, οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης συνήθιζαν να προσθέτουν άνθη καλέντουλας στις σούπες για να τις αρωματίσουν.
Η καλέντουλα είναι ένα από τα ποιο γνωστά και ποικιλοτρόπως χρησιμοποιημένα βότανα στη δυτική βοτανοθεραπεία. Το όνομα αυτού του φυτού προέρχεται από τους αρχαίους Ρωμαίους, που πρόσεξαν ότι τα λουλούδια του φυτού ήταν ανθισμένα την πρώτη μέρα στις καλένδες (ή calends) κάθε μήνα και έτσι το θεώρησαν ένα χρήσιμο ίαμα για τις ανωμαλίες της εμμηνόρροιας.
Οι παρενέργειες από την χρήση καλέντουλας είναι πολύ σπάνιες. Θα πρέπει να εξεταστεί αν κάποια άτομα είναι αλλεργικά στο βότανο αν δουν ότι έχουν δερματικό ερεθισμό με την τοπική χρήση.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.