ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Ιστορικά στοιχεία
Για χιλιετίες, η Ruta graveolens, το βότανο της χάριτος και της μεταμέλειας, ο γνωστός απήγανος, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην παραδοσιακή και λαϊκή φαρμακευτική σοφία. Έχει επίσης μια πολύχρωμη ιστορία. Θεωρείται ότι ήταν το φυτό που χρησιμοποίησε ο Οδυσσέας για να προστατευτεί από τα μάγια της παντοδύναμης Κίρκης. Συμβολίζει την ανθρώπινη λύπη, τον πόνο της ψυχής αλλά και την μεταμέλεια και ίσως για το λόγο αυτό οι Καθολικοί τον χρησιμοποίησαν για να ραίνουν με αγίασμα το εκκλησίασμα. Ευρεία ήταν και η χρήση του από την αρχαιότητα ως αντίδοτο στις δηλητηριάσεις.
Η μορφή του φύλλου του αποτέλεσε τη βάση για το σχεδιασμό των σπαθιών στα χαρτιά της τράπουλας. Είναι γνωστό όχι μόνο σαν φαρμακευτικό χολαγωγό φυτό της λαϊκής ιατρικής αλλά και σαν ζωντανό βαρόμετρο. Όταν υπάρχει ξηρασία στην ατμόσφαιρα, τα φύλλα του είναι ζαρωμένα και διπλωμένα, ενώ όταν η υγρασία αυξάνεται, ξεδιπλώνονται και ανοίγουν. Ο Αριστοτέλης το χαρακτήρισε απαραίτητο βότανο για την αντιμετώπιση της νευρικότητας και ο Πλίνιος κατέγραψε ότι χρησιμοποιήθηκε από τους καλλιτέχνες για να ενισχύσει την υγεία των ματιών. Τον σκόρπιζαν στα πατώματα των δικαστηρίων και οι δικαστές τον έφεραν επάνω τους για να προστατευτούν από τις ασθένειες και τους ψύλλους που τόσο συχνά είχαν οι φτωχοί φυλακισμένοι.
Ο απήγανος θεωρείται ότι έφθασε στη νότια Ευρώπη μέσω της βόρειας Αφρικής και της Μεσογείου. Αυτός ο ανθεκτικός αειθαλής θάμνος καθιερώθηκε σε ολόκληρη την ήπειρο και, με τη βοήθεια της βρετανικής και ισπανικής αποικιοκρατίας, έγινε ένα από τα αγαπημένα φυτά στους εξοχικούς κήπους στις Δυτικές Ινδίες, την Ινδία, το Μεξικό και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα είναι ένα πολιτογραφημένο μέλος της χλωρίδας τόσο της Βόρειας όσο και της Νότιας Αμερικής και ευδοκιμεί εύκολα από μόνος του ακόμη και κατά μήκος των οδών.
*Απαγορεύεται η οποιαδήποτε χρήση του σε εγκυμοσύνη. Μπορεί να προκαλέσει μέχρι και έκτρωση.
*Να μην καταναλωνεται για περισσότερες από 3 ημέρες.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του.
ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε.
ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση).
ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε.
ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.